[hʏnd̥ʏr̥] - m (-s, -ar) zool. pes Canis rauðir hundar med. zarděnky þar liggur hundurinn grafinn přen. v tom je zakopaný pes bjóða hundi heila köku přen. házet perly sviním éttu hund á helginni og mús (hrafn) í miðri viku přen. měl by ses stydět fara í hundana (í hund og kött / í hund og hrafn) přen. mařit svůj život, ničit si život standa á e-u eins og hundur á roði přen. držet se (čeho) jako klíště halda fast við e-ð áður en köttinn dagar og hundinum er setuljóst adv za kuropění eldsnemma dags
Islandsko-český studijní slovník
hundur
hund|ur Slovo patří mezi 2800 nejfrekventovanějších slov.