- meiður
- [meiːðʏr̥] - m (-s, -ar / -ir) sanice (u saní) vera / standa á öndverðum meiði við e-n přen. mít (zcela) opačný názor než (kdo)
| jednotné číslo | ||
|---|---|---|
| h | bez členu | se členem |
| nom | meiður | meiðurinn |
| acc | meið | meiðinn |
| dat | meið, meiði | meiðinum |
| gen | meiðs | meiðsins |
| množné číslo | ||
|---|---|---|
| h | bez členu | se členem |
| nom | meiðar, meiðir | meiðarnir, meiðirnir |
| acc | meiða, meiði | meiðana, meiðina |
| dat | meiðum | meiðunum |
| gen | meiða | meiðanna |
| skyli | er eiginleiki | meiður | 2.2 |
| meiður | af | konungsætt | 1.8 |
| meiður | af | herstjórnarlist | 1.1 |
| búkki | með | meiður | 0.8 |
| meiður | á (+ þgf.) | bakki | 0.7 |
| meiður | við | stórveldi | 0.4 |
| samsíða | lýsir | meiður | 0.4 |
| (+ 4 ->) |